ในทุกคอร์สภาวนาของเรา การเล่านิทานได้เป็นองค์ประกอบสำคัญที่นำพาเราไปสู่ธรรมะ

ที่ถ่ายทอดผ่านการมองโลกประเพณีที่ต่างออกไป อารมณ์ขัน ความสนุกสนาน ความมหัศจรรย์แห่งศรัทธาของชาวทิเบต รวมทั้งข้อธรรมและข้อคิดเตือนใจสำหรับชีวิตประจำวัน

ปีหนึ่งในคืนวันวิสาขบูชา อ.เยินเต็นได้นำพาเราไปสู่ความน่ารักของสหายทั้งสี่ ผู้ได้ชื่อว่า “สหายผู้เต็มไปด้วยความปรองดอง” ได้แก่ ช้าง ลิง กระต่าย และนก

พวกมันมักนัดพบกันที่ต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง

วันหนึ่ง มันถามกันว่าในหมู่พวกเราใครอาวุโสสุด มันมองหน้ากันไปมา แล้วก็ตกลงกันว่า พี่ช้างต้องอาวุโสสุดแน่เลย เจ้าช้างก็รีบปฏิเสธทันที เป็นไปไม่ได้หรอก เพราะตอนข้ามาต้นไม้ต้นนี้ก็เติบใหญ่แล้ว ข้ายังเอาหลังมาถูกับต้นไม้อยู่เลย

เจ้าลิงก็พูดว่า “ส่วนตัวข้า ตอนข้ามาถึง ต้นไม้มีผลสุกแล้ว ข้ายังเก็บกินอยู่เลย”

เจ้ากระต่ายก็เสริมว่า “ตอนข้ามา ไม่เห็นผลไม้สักลูก ข้าเก็บใบไม้กินเป็นอาหาร”

เจ้านกก็พูดว่า “ส่วนข้าไม่เห็นทั้งต้นไม้ ใบไม้ และผลไม้ ข้าได้แต่กินเมล็ดพันธ์ที่ตกอยู่ที่พื้น”

ช้าง ลิง กระต่ายจึงตัดสินให้นกเป็นผู้อาวุโสสุด พวกมันให้ผู้อาวุโสน้อยแบกรับน้ำหนักของผู้อาวุโสมาก เจ้าลิงที่ได้ชื่อว่า “ชังเซ็ม” จิตพระโพธิสัตว์ จึงกระโดดไปอยู่บนหลังช้างที่ชื่อว่า “รับเต็น” ผู้มั่นคง ส่วนกระต่าย “โลเต็น” ผู้ฉลาดเฉลียว ก็กระโดดไปอยู่บนหลังลิง และนก “โกงโม่” ผู้อยู่สูง ก็ได้นั่งสูงสุด

พวกมันสัญญากันว่าจะรักใคร่ปรองดองกันและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

ภาพวาดเช่นนี้ชาวทิเบตจึงมักนำมาแขวนไว้ที่บ้านเพื่อเป็นมงคลว่าความปรองดองสามัคคีจะเกิดขึ้นในครอบครัวและเพื่อเตือนใจลูกหลานว่าเราต้องให้ความเคารพนับถือสมาชิกครอบครัวที่อาวุโสสุด.

มหาสุขที่กลางใจและชีวิตเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ โดย กฤษดาวรรณ เมธาวิกุล (หนังสือใหม่ในระหว่างจัดทำ)

Story: Art of Happiness and Tribute to the Little Animals/ Krisadawan Metavikul (Kalsang Dawa)

Feature image: Bhutan Dyang Adventure; Inside image: Pinterest.com